13 اردیبهشت
"مشارکت سپاسگزاری خود"
«سپاسگزاری من وقتی ابراز می شود که من برای دیگران اهمیت قائل شوم و راه NA را با آنها در میان بگذارم.»
"دعای سپاسگزاری"
هر چه بیشتر پاک بمانیم، احساس سپاسگزاری نسبت به بهبودی خود را بیشتر تجربه می کنیم. احساسات مزبور به هدایای خاصی مانند دوستان جدید یا قابلیت استخدام شدن محدود نمی شود. در اکثر مواقع این احساسات از احساس کلی شادمانی ما نسبت به زندگی جدید برانگیخته می شود. این احساسات با اطمینان ما از مسیر زندگی خود در صورتی که معجزه بهبودی در معتادان گمنام را تجربه نکرده بودیم، تشدید می شود.
احساسات مزبور چنان فراگیر، شگفت انگیز و گاهی چنان تأثیرگذار هستند که اغلب نمی توانیم کلماتی را برای توصیف آنها پیدا کنیم. گاهی اوقات در حالی که در جلسات صحبت می کنیم از خوشحالی اشک می ریزیم و با این حال به دنبال کلماتی برای ابراز احساسات خود می گردیم. شدیداً می خواهیم احساس سپاسگزاری خود را به اعضای جدید ابراز کنیم، اما ظاهراً زبان ما برای توصیف این حالت از صفات تفضیلی کافی برخوردار نیست.
وقتی با چشم های گریان صحبت می کنیم، وقتی بغض گلوی ما را می گیرد و اصلاً نمی توانیم حرف بزنیم، در این مواقع سپاسگزاری ما به واضح ترین شکل ممکن ابراز می شود. سپاسگزاری خود را مستقیماً از اعماق قلب خود ابراز می کنیم؛ دیگران نیز از صمیم قلب گوش می دهند و درک می کنند. سپاسگزاری ما به طور گویا ابراز می شود، گرچه سخنان ما از ابراز آن قاصرند.
فقط برای امروز: سپاسگزاری من لحن خاصی دارد؛ وقتی ابراز می شود، از طریق قلب درک می شود. امروز، سپاسگزاری خود را با دیگران به مشارکت می گذارم، حال کلماتی برای ابراز آن پیدا کنم یا خیر.