24 بهمن
"پیوندهایی که ما را به هم متصل می کند"
تا وقتی پیوندهایی که ما را به هم متصل می کند از آنهایی که ما را از هم جدا می کند، محکم تر باشد، همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت.
"کتاب پایه"
بسیاری از ما احساس می کنیم بدون NA مطمئناً در اثر بیماری خود می میریم. بنابراین، وجود آن، تنها طناب نجات ماست. اما عدم وحدت در معتادان گمنام، گاهی اوقات بوقوع می پیوندد؛ ما باید یاد بگیریم به روش سازنده ای نسبت به اثرات مخربی که گاهی اوقات در انجمن ما رخ می دهد، واکنش نشان دهیم. اگر تصمیم بگیریم به جای مشکل، بخشی از راه حل باشیم، به جهت درستی هدایت شده ایم. بهبودی شخصی ما و رشد NA به حفظ جو بهبودی در جلسات بستگی دارد. آیا مایلیم به گروه خود در رویارویی با مشکلات به روش سازنده ای کمک کنیم؟ به عنوان اعضای گروه آیا تلاش می کنیم تا مشکلات را با صراحت، صداقت و انصاف برطرف کنیم؟ آیا به جای دنبال کردن اهداف شخصی خود تلاش می کنیم منافع مشترک گروه را در نظر بگیریم؟ و به عنوان خدمتگزاران مورد اعتماد، آیا اثراتی را که اعمال ما ممکن است بر اعضای تازه وارد بگذارد در نظر می گیریم؟ خدمت می تواند هم بهترین و هم بدترین تأثیر را در ما به وجود آورد. اما اغلب از طریق خدمت است که به تدریج با برخی از نواقص شخصیتی مهمتر خود ارتباط برقرار می کنیم. آیا به جای رویارویی با چیزهایی که ممکن است درباره خود کشف کنیم، از زیر تعهدات خدمت شانه خالی می کنیم؟ اگر استحکام پیوندهایی که ما را به هم متصل می کند به خاطر بسپاریم—بهبود یافتن از اعتیاد فعال—همه چیز خوب خواهد بود.
فقط برای امروز: سعی می کنم که در خدمت انجمن خود باشم. از شناسایی هویت خود واهمه ندارم.