20 بهمن
"خویشتن پذیری"
وقتی خود را می پذیریم، احتمالاً برای اولین بار می توانیم دیگران را در زندگی خود بدون قید و شرط بپذیریم.
"جزوه خویشتن پذیری"
از اولین خاطرات خود به یاد داریم که بسیاری از ما هرگز احساس تعلق نمی کردیم. صرف نظر از بزرگی جمع خود، همیشه خود را از جمعیت جدا می دانستیم. برای «سازگاری با شرایط» جدید دوران سختی را به سر می بردیم. از ته دل باور داشتیم که اگر به دیگران اجازه شناخت خود را بدهیم، ما را طرد می کنند. احتمالاً اعتیاد ما، در این جو خودمحوری به تدریج پیشروی می کرد. بسیاری از ما درد انزوای خود را با روحیه مبارزه طلبی پنهان می کردیم. در واقع به مردم دنیا می گفتیم «به من نیاز ندارید؟ پس من هم به هیچ کدام از شما نیاز ندارم. من مواد مخدر دارم و می توانم از خود محافظت کنم!» هر چه اعتیاد ما بیشتر پیشروی می کرد، حصارهایی که در اطراف خود می ساختیم، بلندتر می شد. وقتی به تدریج از سوی سایر معتادان در حال بهبودی پذیرفته می شویم، این حصارها رفته رفته سقوط می کنند. با پذیرفته شدن از سوی دیگران، شروع به یادگیری اصل مهم خویشتن پذیری می کنیم و وقتی شروع به خویشتن پذیری می کنیم، می توانیم بدون ترس از طرد شدن به دیگران اجازه دهیم در زندگی ما شرکت کنند.
فقط برای امروز: در NA پذیرفته شده ام؛ با شرایط جدید سازگاری پیدا می کنم. امروز پذیرفتن دیگران در زندگی ام بی خطر است.